Δεν υπήρχε περίπτωση ν αργήσει. Αν ξεκινούσε μέχρι τις έξι , δεν υπήρχε περίπτωση ν αργήσει. Η διαδρομή , 32 χρόνια πιά , ήταν τυφλοσούρτης.
Σε 3 λεπτά χρόνο και 190 βήματα, έφτανε στο τέρμα του τρόλλευ 14 στην Πλατεία Παπαδιαμάντη. ΛΑΜΠΡΙΝΗ—ΛΕΩΦ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ—ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ. Κατέβαινε στην 20η στάση ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ μετά από διαδρομή περίπου 35 λεπτών. Περπάτημα 8 λεπτών και 670 βήματα αρκούσαν για να φτάσει στη δουλειά. ΠΥΡΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ. Υπεύθυνος Security κεντρικής εισόδου παρακαλώ.
Το σπίτι ήταν τόσο, όσο. Ένα συνηθισμένο δυάρι εσωτερικό σε παλιά πολυκατοικία της Λαμπρινής. Ιδιοκτήτης στην επαρχία, λίγα κοινόχρηστα , μπαλκονάκι στον ακάλυπτο. Ένα μπαλκονάκι τόσο δά ,που συνομιλούσε με άλλα δεκάδες ίδια στους ενοποιημένους ακάλυπτους. Multi-culti μπουγάδες , μουσικές, καβγάδες και κάρυ. Αφθονο κάρυ στην ατμόσφαιρα.
Είχε άπλετο χρόνο να κατέβει στο δεύτερο υπόγειο στα ερμάρια προσωπικού , για ν αλλάξει. Η στολή όπως και να το κάνεις, προσδίδει κύρος. Παλιά είχε μόνο μία πλύνε -βάλε, αλλά στα 15 χρόνια με την αύξηση έραψε άλλη μιά και βολεύτηκε. Κουμπιά ανοξείδωτα , καπέλο και ταμπελάκι στο πέτο.
ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ.
Security Department.
Ολόκληρα 32 χρόνια υπηρεσίας δεν έφτασαν για να γίνει προιστάμενος αλλά δεν βαρυγκομούσε. Έρχονταν νεώτεροι με βύσμα και τα βόλευαν καλίτερα. Τουλάχιστον στα 20 χρόνια γλύτωσε τα νυχτερινά.
7 η ώρα ντάν στο πόστο του. 32 χρόνια κι ούτε μέρα αναρωτική. Μια Παρασκευή έλειψε μόνο για να συνοδεύσει τη μάνα του σε τόπο χλοερό στο Διακοφτό. Τη μέρα εκείνη ήπιε πολύ. Με ανακούφιση.
Είναι πολύ απαιτητική η δουλειά και απαιτεί αφοσίωση. Δεν επιτρέπονται λάθη. Καλημέρα , που πάτε ? Το όνομα σας ? Μία ταυτότητα παρακαλώ ! μια στιγμή να ειδοποιήσω . 32 χρόνια.
Ο Αριστομένης δεν είχε πολλά πολλά με τους συναδέλφους. Μην μπερδεύεις τη δουλειά με τη φιλία , του είχε πεί ένας μπάρμπας του , και το τηρούσε χωρίς να το ψάξει κιόλας. Και με το άλλο φύλο ήταν μάλλον συγκρατημένος . Μέχρι που ο Μαρίνος ο καφετζής του Μεγάρου του μίλησε εμπιστευτικά για την κυρία Μαργαρίτα.
Ζωντοχήρα από την Ανδρο, που είχε καταφύγει στα Πετράλωνα για να ξεφύγει από ένα σύζυγο ρεμάλι και συμπλήρωνε το εισόδημα της κρατώντας συντροφιά σε μοναχικούς άντρες. Με απόλυτη εχεμύθεια βεβαίως.
Κάθε 1η και 15 του μήνα που πληρωνόταν , κατηφόριζε προς τα Πετράλωνα. Πήγαινε με τα πόδια , 5,6 χλμ. μετρημένα. Του άρεσε να κατηφορίζει πεζός την Βας. Κωσταντίνου, μέσα από το Ζάππειο , τον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης για να καταλήξει στην οδό Ανταίου στην κίτρινη μονοκατοικία. Να εχει χρόνο κι Μαργαρίτα.
Τον περίμενε για να βάλει το μπρίκι στη φωτιά. Ελληνικός μέτριος και γλυκό του κουταλιού. Ένα σπιτικό που ντρεπόσουν να πατήσεις και μια ζεστή καρδιά. Πάντα κουβέντιαζαν περί ανέμων και υδάτων . Ποτέ δεν αναφέρθηκαν άλλοι άντρες και ποτέ δεν σχολιάστηκε η επιλογή της Μαργαρίτας.
Είχαν συνευρεθεί πολλές φορές κι όμως καθώς περνούσαν στην κάμαρη αναγνώριζες αμέσως την αμηχανία τους. Σαν την πρώτη φορά. Πρώτα καθόταν στο κρεβάτι ο Αριστομένης με την πλάτη γυρισμένη . Μέχρι να ξεντυθεί, εκείνη γλυστρούσε γυμνή κάτω από τα σκεπάσματα. Δεν είχαν ανταλλάξει κουβέντα στο σέξ κι εκείνη μάταια αναζητούσε το βλέμμα του σε μάτια κλειστά. Εκείνος με τα μάτια ερμητικά σφαλιστά ταξίδευε σε έναν κόσμο που μύριζε κανέλα.
Ο Μαρίνος του είχε πεί για 60 ευρώ. Εκείνος από ντροπή άφηνε 100 κάτω από το τασάκι του κομοδίνου. Με τα χρόνια , κρυφοκοίταζε το περιεχόμενο του ψυγείου ή των ντουλαπιών , όποτε τα άνοιγε η Μαργαρίτα , κι άφηνε κάτι παραπάνω.
Κάθε 1η και 15. Ωσπου στις 15 Οκτώβρη του 2023 έμελε να γίνει το κακό. Μόλις είχαν βγεί από την κάμαρη και του πρόσφερε ένα ποτήρι δροσερό νεράκι.
- Αρίστο , θα κάτσεις να φάμε , έχω φτιάξει κοκκινιστό με μακαρόνια. Σ αρέσει το κοκκινιστό??
Γούρλωσε τα μάτια, πετάχτηκε σαν ελατήριο , άρπαξε το σακάκι του και χύμηξε στο πεζοδρόμιο αφήνοντας την εξώθυρα διάπλατη.
Αρίστο, μα να με πεί Αρίστο , πήραμε και θάρρητα τώρα ? Μόνο η σκατόγρια με φώναζε Αρίστο κι ευτυχώς μας άφησε πριν την καρυδώσω!!
Το μαγέρικο του Μίμη ήταν πάντα ασφαλής επιλογή .Και οικονομική. Μπορεί να πέθανε ο παππούς αλλά οι γιοί του οι ακαμάτηδες , κρατάνε σταθερή την ποιότητα. Για τα γούστα του. Σήμερα κάπως στράβωσε όμως . Ενεκα παραμονή Πρωτοχρονιάς σήμερα , βιάζονται να κλείσουν του είπε το γκαρσονάκι. Να αποσώσω τη μπουκιά γαμώ το φελέκι μου.
Βγήκε στο κρύο να περπατήσει. Ο χρόνος τελειώνει και ξέρει πως κι επόμενος ίδιος θα είναι . Σχεδόν. Δεν θυμάται να έβλαψε κανέναν κι αυτό είναι το παράπονο του. Που είναι η ανταμοιβή που η Ζωή του οφείλει?
Εντάξει , μόνο για 2 φορές έχει μετανοιώσει στη ζωή του όλες κι όλες. Η πρώτη ήταν που παράτησε τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων του Ασπροπύργου για να ακολουθήσει μία μπαργούμαν στην Πάρο. Και βρέθηκε ύποπτος για διακίνηση.
Το δέρμα της άγγιζες μετάξι, και μύριζε μεθυστική κανέλα. Δεν έπρεπε να της φερθεί έτσι. Τον καβάλησε ο διάολος κι κατάρα της σκατόγριας. Από το Μαρίνο έμαθε ότι μετακόμισε και χάθηκε.
Κοντεύουν μεσάνυχτα. Ανοίγει τη ντουλάπα και φοράει την φρεσκοσιδερωμένη. Και το καπέλο. Παίρνει από το ψυγείο έναν οίνο αφρίζοντα που ήταν ξεχασμένος στον φρουτοθάλαμο. Βγαίνει στο μπαλκονάκι με 2 κολωνάτα ποτήρια και το μπουκάλι. Σερβίρει και στα δυό. Τσουγκρίζει , υψώνει το ποτήρι ψηλά και αναφωνεί :
-ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ EVERYBODY !!!
Πολύ του άρεσε , έσκασε σε γέλια τρανταχτά. Φέρνει από την κουζίνα το ξύλινο σκαλάκι του PRAKTIKER . Ανεβαίνει στο πρώτο σκαλί και φωνάζει πιο δυνατά :
-ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ EVERYBODY !!
Στο δεύτερο σκαλί κατεβάζει όλο το ποτήρι.
Το ποτήρι χάνεται στον βυθό των ακαλύπτων. Πατάει στην κουπαστή του κάγκελου κι ακολουθεί την πορεία του ποτηριού.
Οι ακάλυπτοι ευωδίασαν κανέλα.
-ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ EVERYBODY……………..
Υ.Γ. από τον εθνικό μας παραμυθά το ΝΙΟΝΙΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου