ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΗ

 

Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων. Το γονέων φυσιολογικό μου φαίνεται αλλά αυτό το Κηδεμόνων κέρδιζε το σεβασμό μου από παιδί. Αναίτια . Βγάζει όμως κάτι.  Ηταν στους άγραφους όρους του διαζυγίου μου να παρίσταμαι σε  όλα τα παιδικά πάρτυ και τα  σχολικά πακέτα , επιδείξεις , βαθμολογίες , εθνικές γιορτές , εκδρομές , κι όλα αυτά επί 2. Εχω λιώσει σε παιχνιδότοπους και γηπεδάκια 5χ5.

Νάμαι και σήμερα – πως την πάτησα – σε ημιόροφο γνωστού ξενοδοχείου ανήμπορος να αντιδράσω στα συνεχή τηλεφωνήματα των διοργανωτών. Είμαι βέβαιος ότι είναι δάκτυλος των κηδεμόνων.

Μπήκα φουριόζος στην αίθουσα , μάλλον αργοπορημένος , και οι παριστάμενοι άφησαν για λίγο την ομιλήτρια και στράφηκαν κατά μέ.

Τότε συνειδητοποίησα  ότι με τζιν , sneakers και ταπεινό υποκάμισο ήμουν ψιλο ξεκούδουνος. My style rocks Medrano ήταν το θέμα.  Σε κάθε ευκαιρία επιδείκνυα το ROLEX να εξιλεωθώ. Δικός σας είμαι , μη βλέπετε που……..

Γύρω από μεγάλες ροτόντες , γονείς και κηδεμόνες ανάκατα , προσηλώμενοι στην ομιλήτρια . Βρήκα θέση ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη και έστρεψα μπροστά.

Α. και ξανά Α. Στο βήμα ήσουν εσύ. Ντυμένη πολύ γεροντουλέ για την ηλικία σου. Λόγω η εκδήλωση θα μου πείς. Το ακούω.  Το αναλόγιο έκρυβε το μισό σώμα και κυρίως τις γάμπες  που έχουμε μία αδυναμία πως να το κάνουμε. Δεν άκουγα , έβλεπα.

Όταν συναντήθηκαν τα βλέμματα μας , είμαι σίγουρος ότι κατάλαβες . Ημουν ο μόνος στην αίθουσα που έκανα τέτοιες σκέψεις. Δεν ξέρω αν κολακεύτηκες ή ένοιωσες άβολα.  Αβυσσος η ψυχή της γυναίκας.

Στρίβω δεξιά και ψιθυρίζω κάτι για την ομιλία , ωραία τα λέει η αντιπρόεδρος , εισπράττω !. Στρίβω αριστερά να πω, σσσσσσσσσσς μου λέει η κακιά μάγισσα. Ρε πως το λένε το κορίτσι ???

Προγραμματισμό πήρατε ?? και το είχα άγχος.  Για φέρε δω. Ωπα σε τσάκωσα. Πίσω στο κάτω μέρος , φαρδιά πλατιά, ο πρόεδρος ………..η αντιπρόεδρος ………. Πουλάκι μου.

Μία φίλη , καλή της ώρα , με αποκαλούσε Πεφτούλα.  Λάθος της έλεγα , πέφτουλας.  Όχι αποκρινόταν. Την πέφτεις τόσο που μέχρι κι ο τόνος έπεσε.  Παλιά , μικρός κι άμυαλος.

Κάθησες μία ροτόντα πιο μπροστά. Προσπαθούσα να απομονώσω τους ήχους , να διαβάσω τα χείλη σου. Μισόλογα , θραύσματα του puzzle που δεν έκλεινε.

Σηκώθηκα δήθεν ψάχνοντας την τουαλέτα , μπας κι αδειάσει κάποια θέση πιο κοντά σου. Το καινούργιο μου πόστο απέχει 2 δρασκελιές και μιλάνε όλοι μαζί. Εχεις ? δουλεύεις? Σε μία εταιρεία εισαγωγών ? κατασκευής επίπλων γραφείου κλπ. εξοπλισμού. Δεν γίνεται να συνεδριάσει το ΔΣ , θα πας σε μια εμπορική έκθεση κάπου στας Ευρώπας . θα έχει κρύο σου λέει η διπλανή σου. Πες τη χώρα, πες τη χώρα. Νομίζω τόπιασα. Η πόλη τελειώνει σε ΟΦ, ΟΥΦ, ΚΟΦ κάτι . η όχι .

Σε κοιτάζω πιά διαπεραστικά έως ξετσίπωτα. Το γνωρίζεις και το διαχειρίζεσαι.  Πως θα σου φαινόταν να συζήσουμε ??

Ο κρεμανταλάς που σε διακόπτει , μάλλον το εννοεί. Με  συγχωρείτε , ψελλίζεις. Πετάς ένα φιλάκι στην ατμόσφαιρα , το αρπάζω σαν παλιόσκυλο, και αναχωρείς. Στα κρύα του λουτρού.

Δεν είπα την τελευταία μου λέξη. Βασικά δεν είπα καμμία λέξη. Δεν είμαι μουγγός , πιάστηκα εξ απήνης. Πεδίον δόξης λαμπρό ξανοίγεται εμπρός γενναίοι μου.

Αντε να βγάλεις άκρη από το τηλέφωνο. Και στο διαδίκτυο έκανα κοπάνα.   Δρόμο παίρνω , δρόμο αφήνω και νάσου στην πρεσβεία.  Ναι , ο εμπορικός ακόλουθος ?? χάρηκα , ξέρετε εκπροσωπώ μία μεγάλη τεχνική εταιρεία και μάθαμε ότι διοργανώνεται  στη χώρα σας μία έκθεση που ίσως να βάλουμε ένα περίπτερο και πολύ παρολί ……. Να κι πόλη , να κι ο χρόνος , να κι ο διοργανωτής. Σε φιλώ σταυρωτά Φράνκ.

Είναι ξεκάθαρα στάση δεκάχρονου. Και πολύ λέω. Ποια  Χίμαιρα είναι αυτή που με στοιχειώνει ? ακούστε και μετά με κρίνετε. Καθώς τα χρόνια περνούν , μειώνονται τα σταυροδρόμια που συναντάς. Τα περισσότερα είναι τακτοποιημένα. Δουλειά, παιδιά, σύντροφος , κοινωνικός κύκλος. Ολο και λιγότερα μένουν να αποφασίσεις , σχεδόν τίποτα να ξεστρατίσεις. Τσίπουρα με φίλους κάθε Πέμπτη. Ουάου !

Το πρόβλημα με τις μεγαλοστομίες σου  είναι ότι κάποτε αρχίζεις να τις ακούς κι ο ίδιος. Και καταντάνε μπαρούφες οι εξυπνάδες σου. Εξαγγελίες της φακής για κυριακάτικα τραπέζια . Όταν πίναμε 1000 βότκες, όταν καπνίζαμε δεκάφυλλες φούντες , όταν πηδούσαμε  600 γκόμενες. Όταν, όταν , πόση θλίψη. Αγχωμένη μαλακία κατά τον μακαρίτη το Λαυρέντη.

Καλός συνεργάτης , καλός πατέρας, καλός σύντροφος , καλός φίλος, καλός συγγενής. Ολοι  έχουν μια καλή κουβέντα να πούν.  Αριστος σε ολους τους ρόλους. Για μένα τι έχω κάνει ? για την ψυχούλα μου ? και σένα τι σε νοιάζει θα μου πείς. Σε αυτό που με χρειάζεσαι τα πάω περίφημα.  Μήπως άντε και γαμήσου time is here ??

Στην Εσπερία αδερφές μου . Αμα ξεφτιλιστώ , τουλάχιστον να είναι grande.

Δρόμο παίρνω , δρόμο αφήνω , άλλονε όχι τον προηγούμενο , και μπουκάρω στο γαλατάδικο της AEGEAN. Πρώτη φορά ζορίστηκα με τα 8 κιλά αλλά είχε κρύο στον προορισμό. Ανάμεσα σε γερμανό δικηγόρο και κούρδο εστιάτορα , ταξίδεψα ζάχαρη. Φρεσκάρισα και τα αγγλικούλια μου.

Πήρα το τρένο  , όχι για οικονομία μα για να δώ και λίγο πόλη. Μεγάλη πόλη. Είχα μάθει από τον διοργανωτή το ξενοδοχείο των ελληνικών αντιπροσωπειών και κατέλυσα εκεί.  Στο 412. Στοιχειωμένο.

Με τη φορεσιά του μηχανικού, μοκασίνια suede,  τζινακι και σακκάκι κοτιλέ με δέρματα στους αγκώνες και μηχανικά μολύβια στο πέτο , έκανα είσοδο μεγαλοπρεπή στην έκθεση. Πω,πω έκθεση. Του Κουτρούλη ο γάμος. Επιασα τους διαδρόμους με τάξη. Μου είπαν , τους είπα , έδωσα και επαγγελματικές κάρτες στα ελληνικά – gio-r- gos , g-i-o-rg-os. Φορτώθηκα πολλές σακκούλες άχρηστο υλικό,  μαγνητάκια , μπρελόκ, στυλό , μέχρι και ψυγειάκι παραλίας, χρήσιμο, δε λέω. Και να επιτέλους τα ελληνικά περίπτερα, τρία τον αριθμό.

Μέχρι να πούμε τα πατριωτικά με τα παιδιά, σάρωνα το χώρο να σε βρώ. Διαπίστωσα σαφέστατα ότι δεν ήσουν εκεί. Μήπως έχεις βάρδια άλλο ωράριο, μήπως κάνεις δουλειά back office ? ρε μήπως είσαι αφεντικό κι αράζεις ?

Εξάντλησα όλο τον μη ύποπτο χρόνο και κίνησα να φύγω , επιστρέφοντας όμως αργότερα -μπέρδεψα τους διαδρόμους ρε παιδιά ! θα σε ξεθαλαμιάσω στο ξενοδοχείο ! Αμ πως.

Ολο το βράδυ το πέρασα Πουαρώ στο ξενοδοχείο μπαινοβγαίνοντας σε μπαρ, καφέ κι εστιατόρια. Είμαι σίγουρος ότι έχεις μπλέξει σε βαρετό επαγγελματικό δείπνο. Δεν βρήκα κανέναν ελληνόφωνο να προσκολληθώ. Αργά πολύ τρακάρισα στο μεγάλο μπαρ 3 τύπους ντέφι να σπικάρουν μεθυσμένα κυπριακά , η  φάση !

Ολη νύχτα ξαγρύπνησα σχεδιάζοντας το plan B και τις απαντήσεις μου στις ερωτήσεις σου. Αποφάσισα να μην έρθω πάλι στην έκθεση. Κάπως είχα στραβώσει . Κατέβηκα στην αίθουσα του πρωινού. Πόσα πολλά μαθαίνεις από τις διατροφικές συνήθειες των λαών. Γουστάρω πολύ αυτούς που γεμίζουν 5 πιάτα για να φάνε το μισό. Κατοχικό σύνδρομο. Γουστάρω τις κυριούλες που συνωμοτικά φυγαδεύουν τροφές σε χαρτοπετσέτες για μετά. Σήμερα θα αυτοκτονήσω με έναν κουβά καφέ και λουκανικάκια Φρανκφούρτης.

Με τη φορεσιά του τουρίστα, ντύνεσαι σαν κρεμμύδι και μετά τα δένεις όλα πάνω σου κάθιδρος,  κίνησα για την μεγάλη πόλη. Ωραία βουλεβάρτα, μουσεία, αξιοθέατα. Βιτρίνες πλούσιες με όλα τα καλά. Δεν γούσταρα τίποτα. Μόνο να περπατάω. Επαρχιώτης στην Ομόνοια. Να περπατάω και να χαζεύω. Στάση μόνο για εσπρεσάκι. Μετά τα 3 πρώτα , το γύρισα στις μπύρες. Στην δεύτερη μπύρα όμως ψιλοζαλίστηκα.

Τότε λιποψύχησα , ναι κόλωσα . τι πήγες κι έκανες ? στην ηλικία σου ? τι θα έλεγαν οι δικοί σου αν το μάθαιναν ? σίγουρα θα σε ξαναμάζευαν , σίγουρα θα σε συγχωρούσαν αλλά θα είχες απλόχερο οίκτο . δεν είναι σοβαρά πράματα αυτά. Παράγγειλα τρίτη μπύρα.

Οι γαλαντόμες μαλακίες τέλος. Ξύπνησε μέσα μου το κλέος της φυλής. Πολύ κλέος λέμε. Γατάκια.

Αφησα τον φάκελλο στη ρεσεψιόν . Εγραφε ευκρινέστατα το όνομα της . Πίεσα ευγενικά τον παληκάρι να βεβαιωθεί ότι θα τον  παραλάβει κι έβαλα κι ένα  εικοσάευρο από κάτω. Κλέος λέμε.

Το εστιατόριο ήταν michelenato και 2 δρόμους απ το ξενοδοχείο. Εγραψα όλα τα στοιχεία μου αναλυτικά και μάλιστα και το προφίλ στο ΦΒ για να δεί ποιος είμαι. Ηταν πολύ πρόσφατο άλλωστε, σίγουρα θα με θυμόταν.

Θα σκεφτεί, δεν είναι  κανάς άγνωστος, έχω όλα τα στοιχεία του, τα παιδιά μας μαζί σχολείο, το μαγαζί είναι δίπλα , ένα κρασάκι κι άμα είναι σαχλαμάρας ,  πονοκέφαλο κλπ έφυγα. Αχαστο.

Με τη φορεσιά , γεννήθηκα έτσι,   loafers , τζινάκι , blueblack blazer διπλοσταυροκούμπωτο και ποσέ ελεκτρίκ. Φτού σου αγόρι μου.

Όπως τα είχα σχεδιάσει. Και παίζω τη μπάλλα στο γήπεδο μου. Στην αρχή καρπάτσιο σφυρίδας και μετά παέλια για 2 – τόπιασες το υπονούμενο – για 2 !! και φυσικά ΤΟ ΚΡΑΣΙ.  SANGRE DEL TORO. Δυνατό , γεμάτο και χαλαρωτικό. If you know what I mean.  Από το μπουκάλι κρέμεται κι ένα μικρό ταυράκι που σκοπεύω να στο χαρίσω εις ανάμνηση της βραδιάς. Το καλίτερο κλείσιμο crema katalana kai Ginjinha. Αλλά δεν ήρθες.

 Πλήρωσα αργά σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Ετσι δεν είναι ? ψυχροί αυτοί σαν γερμανοί , ούτε που έδωσαν σημασία στην αυτοανάφλεξη μου. Ωραία βραδιά για περίπατο. Ισως και λίγο μακρύτερα.  Ωσπου ξαφνικά μου έρχεται μία πετριά. Επιστρέφω τρέχοντας στο εστιατόριο. Πόρτες κλειστές, φώτα χαμηλωμένα. Χτυπάω με τα χέρια. Ανοίξτε ρε καριόλια. Ξέχασα το ταυράκι μου ρέ ! ρε το ξέχασα ρε !! είναι δικό μου  ρε ! 

Ισως να δάκρυσα λίγο. Από το κρύο.  Μία μπυρίτσα από τον πλανόδιο είναι ότι πρέπει . Ισως και δύο.  Πόσο έχω ανάγκη ένα τσιγάρο. Και δεν βρίσκεται κανένας πούστης νυχτιάτικα…………..

Ο ταρίφας είναι ΣΙΧ , φοράει  τουρμπάνι κι έχει όρεξη για κουβέντα . Βάλε μουσική του λέω. Καταλαβαίνει πως δεν είμαι και λουφάζει. Ουτε που μέτρησε τα χρήματα που έδωσα.

Η γαμωAEGEAN στην  ώρα της. 

Πόσο έχω ανάγκη έναν γερμανό δικηγόρο ή ακόμα καλίτερα έναν κούρδο εστιάτορα. Να μιλάμε για φαγιά, ατελείωτα φαγιά. Τα πιοτά έχουν κλείσει σπίτια . όχι πιοτά. Μόνο φαγιά, να τρώω , να τρώω να σκάσω και να φύγω μ ένα ΟΥΦ. Σαν την πόλη που δεν βρήκα.

Το δαρμένο σκυλί βγαίνει και σε άνθρωπο. Περπατούσα σκυφτά , δεν ήθελα να με βλέπω στους καθρέφτες του ελ.βενιζελ. LIVE YOUR MYTH IN GREECE. Νίψου κι αποφάγαμε.

  Ανοιξε η γυάλινη συρόμενη που οδηγεί στο σήμερα κι αντίκρυσα αυτούς τους νυσταλέους τύπους με τα ταμπελάκια. MR. HUFTON , DE PATRIS , JI LING. Δεν θα ήταν άσχημο να έβλεπα τ όνομα μου. Δεν θα ήταν.

Μπροστά από το φαρμακείο , πτήσεις εντός  SHENGEN , έξοδος 4. Η γυάλινη συρόμενη κολλάει συνήθως. Ανοίγει σιγά, οδοντωτά.

 Στέκεσαι εκεί.

Φοράς ένα εφηβικό μπέζ φορεματάκι μακρύ ως τη γάμπα. Μία ζωνίτσα στη μέση με κορδόνια που κρέμονται ως το γόνατο. Παπουτσάκια μπαλλαρίνες κεντητές. Το δεξί σου χεράκι μπουνίτσα στο μέρος της καρδιάς. Χαλαρώνεις αργά την παλάμη σου κι αποκαλύπτεις  το ταυράκι .

Ξέρεις , πάντα σε σένα  θα γυρίζω.

Μα εγώ είμαι το σπίτι σου  , αποκρίθηκες. Πεινάς ?

 

 

 

 lousias.blogspot.com

ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ-ΝΕΟ ΕΡΓΟ.