Εκλογές
πάλι. Καιρός να κάνουν όλοι ταμείο. Τα κόμματα να επιβραβευθούν ή να
καταψηφιστούν , ανάλογα με τις πολιτικές που ακολούθησαν ή και στήριξαν. Οι
πολίτες να αξιολογήσουν την κυβερνητική θητεία αυτών που είχαν εκλέξει στις
προηγούμενες εκλογές . Όπως και ναχει , η προεκλογική περίοδος θα έπρεπε να είναι
περίοδος κριτικής σκέψης και ζωηρού προβληματισμού. Έχετε καταλάβει κάτι τέτοιο
?
Από έφηβος πίστευα στο ομαδικό παιχνίδι. . Κανείς μας δεν ζει στη γυάλα. Ότι συμβαίνει στον περίγυρο μας, στην ευρύτερη κοινωνία, αλλά και στην χώρα, στον πλανήτη , κάπου μας ακουμπά , άμεσα ή έμμεσα. Πιστεύω ότι συμμετέχοντας σε συλλογικότητες η δράση είναι πιο αποτελεσματική. Έχοντας πάντα σαν προμετωπίδα πως "αρκεί ο καθένας να κάνει σωστά τη δουλειά του" συμμετείχα ενεργά σε κόμματα , συνδικαλιστικές παρατάξεις, οικολογικές και πολιτιστικές δράσεις. Ξόδεψα άφθονο χρόνο και κάμποσο χρήμα. Δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή γι αυτό.
Πόσες μικρές ή μεγάλες νίκες που με γέμιζαν αισιοδοξία για το μέλλον. Και πόσες όμως υποχωρήσεις και συνθηκολογήσεις χάριν της ενότητας και της κοινής δράσης. Πως ξεκινούσαμε όλοι μαζί και πως πολλοί λοξοδρομούσαν στην πορεία. Για μια θέση, ένα ρουσφέτι, μια προμήθεια, ένα αξίωμα. Πόσοι φίλοι και σύντροφοι έγιναν αγνώριστοι. Άλλοι με ενοχές στο βλέμμα κι άλλοι πιο χοντρόπετσοι , καθαροί γενίτσαροι.
Παλιός φίλος και πρώην συναγωνιστής , μόλις ανέλαβε υπουργικό θώκο , περιχαρής μου τηλεφώνησε για να του πω μια γνώμη . Είπα μόνο το εξής : " φίλε Χ μην ξεχάσεις ποτέ ότι έχουμε γεννηθεί από φτωχά αρχιδια ". Μια που τοπα και μια που το ξέχασε.
Άραγε τι παθαίνουν όλοι αυτοί οι αγαπημένοι μας μόλις πάρουν ένα χρίσμα , μια θέση ? τι σατανική μετάλλαξη τους συμβαίνει ? λόγω ηλικίας έχω αρκετούς γνωστούς στα ψηφοδέλτια των κομμάτων. Ειλικρινά μένω άφωνος , δεν τους αναγνωρίζω. Πραγματικά πολιτικά ζόμπι, αναμασούν το κάθε παραμύθι του κόμματος. Μα μόλις χτες στην ταβέρνα μιλούσαν ανθρώπινα.
Σε πείσμα όλων αυτών λέω να κρατήσω τον ρομαντισμό μου. Αφελής πιθανόν. Κατ άλλους μαλακας . Η ζωή όμως δεν είναι αυτή που μας υπόσχονται. Η πολιτική και ο οργανωμένος αγώνας δεν περνάει από τη μοιρασιά των ιματίων μας.
Τώρα που κανείς τους δεν μιλά για αυτά που πρέπει να γίνουν . Τώρα που όλοι μιλούν πως θα συγκυβερνήσουν πάνω στα ερείπια. Τώρα που κολυμπάμε βουβοί στα σκατα .
Τώρα είναι η ώρα της κοινωνίας. Τώρα εμείς οι ανώνυμοι να ξαναφέρουμε την αλληλεγγύη στο προσκήνιο. Τώρα να ξεκινήσουμε να γράφουμε τη Νέα Χάρτα των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων . Τώρα να αγκαλιάσουμε μ εμπιστοσύνη το γείτονα μας.
Είμαι κι εγώ ένας χρήσιμος ηλίθιος . Στην πλάτη μου χτίστηκαν ανώγεια και κατώγεια.
Το μόνο που θέλησα ήταν να σπρώξω το κάρο της χώρας ένα πόντο έξω απ τη λάσπη.
Πίσω από τους λαμπερούς " ηγέτες " στοιχίζονται πολλοί σαν κι έμενα.
Με λένε Γιώργο. Εσένα ?
Από έφηβος πίστευα στο ομαδικό παιχνίδι. . Κανείς μας δεν ζει στη γυάλα. Ότι συμβαίνει στον περίγυρο μας, στην ευρύτερη κοινωνία, αλλά και στην χώρα, στον πλανήτη , κάπου μας ακουμπά , άμεσα ή έμμεσα. Πιστεύω ότι συμμετέχοντας σε συλλογικότητες η δράση είναι πιο αποτελεσματική. Έχοντας πάντα σαν προμετωπίδα πως "αρκεί ο καθένας να κάνει σωστά τη δουλειά του" συμμετείχα ενεργά σε κόμματα , συνδικαλιστικές παρατάξεις, οικολογικές και πολιτιστικές δράσεις. Ξόδεψα άφθονο χρόνο και κάμποσο χρήμα. Δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή γι αυτό.
Πόσες μικρές ή μεγάλες νίκες που με γέμιζαν αισιοδοξία για το μέλλον. Και πόσες όμως υποχωρήσεις και συνθηκολογήσεις χάριν της ενότητας και της κοινής δράσης. Πως ξεκινούσαμε όλοι μαζί και πως πολλοί λοξοδρομούσαν στην πορεία. Για μια θέση, ένα ρουσφέτι, μια προμήθεια, ένα αξίωμα. Πόσοι φίλοι και σύντροφοι έγιναν αγνώριστοι. Άλλοι με ενοχές στο βλέμμα κι άλλοι πιο χοντρόπετσοι , καθαροί γενίτσαροι.
Παλιός φίλος και πρώην συναγωνιστής , μόλις ανέλαβε υπουργικό θώκο , περιχαρής μου τηλεφώνησε για να του πω μια γνώμη . Είπα μόνο το εξής : " φίλε Χ μην ξεχάσεις ποτέ ότι έχουμε γεννηθεί από φτωχά αρχιδια ". Μια που τοπα και μια που το ξέχασε.
Άραγε τι παθαίνουν όλοι αυτοί οι αγαπημένοι μας μόλις πάρουν ένα χρίσμα , μια θέση ? τι σατανική μετάλλαξη τους συμβαίνει ? λόγω ηλικίας έχω αρκετούς γνωστούς στα ψηφοδέλτια των κομμάτων. Ειλικρινά μένω άφωνος , δεν τους αναγνωρίζω. Πραγματικά πολιτικά ζόμπι, αναμασούν το κάθε παραμύθι του κόμματος. Μα μόλις χτες στην ταβέρνα μιλούσαν ανθρώπινα.
Σε πείσμα όλων αυτών λέω να κρατήσω τον ρομαντισμό μου. Αφελής πιθανόν. Κατ άλλους μαλακας . Η ζωή όμως δεν είναι αυτή που μας υπόσχονται. Η πολιτική και ο οργανωμένος αγώνας δεν περνάει από τη μοιρασιά των ιματίων μας.
Τώρα που κανείς τους δεν μιλά για αυτά που πρέπει να γίνουν . Τώρα που όλοι μιλούν πως θα συγκυβερνήσουν πάνω στα ερείπια. Τώρα που κολυμπάμε βουβοί στα σκατα .
Τώρα είναι η ώρα της κοινωνίας. Τώρα εμείς οι ανώνυμοι να ξαναφέρουμε την αλληλεγγύη στο προσκήνιο. Τώρα να ξεκινήσουμε να γράφουμε τη Νέα Χάρτα των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων . Τώρα να αγκαλιάσουμε μ εμπιστοσύνη το γείτονα μας.
Είμαι κι εγώ ένας χρήσιμος ηλίθιος . Στην πλάτη μου χτίστηκαν ανώγεια και κατώγεια.
Το μόνο που θέλησα ήταν να σπρώξω το κάρο της χώρας ένα πόντο έξω απ τη λάσπη.
Πίσω από τους λαμπερούς " ηγέτες " στοιχίζονται πολλοί σαν κι έμενα.
Με λένε Γιώργο. Εσένα ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου