ΕΓΩ ΚΟΥΣΤΟΥΜΑΚΙ ΚΥΡΙΕ ??

Αναμφισβήτητα οι κερδισμένοι αυτών των εκλογων ειναι οι ράφτες. Ολοι ράβουν υπουργικά κουστουμια  ( και ταγεράκια , σεξιστη Γιώργο ! ) .Απο την ημέρα προκήρυξης ολοι μιλούν για σενάρια συγκυβερνήσεων. Η πολιτικη επιχειρηματολογία έγινε μπακαλοτέφτερο. Πόσους εσυ, τόσους εγω. Οχι μ αυτόν , ναι με τους άλλους.

Η περίφημη κουλτούρα συνεργασιών εξαντλείται στο μοίρασμα υπουργείων και εξουσιών. Ως αφελής είχα πιστέψει οτι τα πρόσφατα εθνικά στραπάτσα θα οδηγούσαν σε προγραμματικές συγκλίσεις. Διάβολε, σίγουρα υπάρχουν 5-6 βασικά πράγματα πανω στα οποια θα μπορούσαν τα σοβαρά κόμματα να συμφωνήσουν προεκλογικά . Να ξέρουμε κι εμεις οτι αυριο θα δοθούν κάποιες συγκεκριμένες μεταρρυθμιστικές μαχες. Δυστυχώς η προεκλογική περίοδος ειχε έντονο ηχόχρωμα παρελθόντος και οσμές σκανδάλων. Ειμαι βέβαιος πως ολοι καταλάβαμε οτι ΝΕΟ γιόκ. 

Αν σε ρωτήσω έναν λογο για να ΜΗΝ ψηφίσω κάποιο κομμα, άνετα θα μου αραδιάσεις πολλούς. Αν σε ρωτήσω έναν λογο για ΝΑ ψηφίσω κάποιο κομμα , τότε αρχίζουν τα όργανα. Ακόμα και ο πιο παρωπιδικος κομματικός πατριώτης θ αρχίσει τα ναι μεν αλλα, δεν μας άφησαν, αλλάξαμε όμως , υπάρχει σχέδιο που δεν φάνηκε ακόμα , αγαπάμε τη χώρα , κύριε ελέησον. Ειναι παράδοξο όμως , παραπάνω απο τους μισούς Έλληνες να κομπιάζουν - και να ψιλό ντρέπονται ? - γι αυτο που θα ψηφίσουν. Παλι οι δημοσκόποι θα πέσουν έξω. Γιατι οι πολίτες ειναι σε σύγχυση. Άντε να τελειώνει κι αυτο. Η χαρα της δημοκρατιας έγινε η αγγαρεία της δημοκρατιας.

Γυρίσαμε παλι στο βαθύ παρελθόν. Η πολη ειναι γεμάτη με τις μούρες των πολιτικων αρχηγών. Μετα απο 40 χρονια μεταπολίτευσης το ισχυρό χαρτι των κομμάτων δεν ειναι οι θέσεις αλλα οι φωτισμένοι ταλαντούχοι ηγέτες. Ακόμα και το start up ποταμι υπέκυψε και τρώμε καργα Σταύρο Photoshop. Ειναι αυτη η πολιτικη αγωνία σε μια χώρα βουτηγμένη σε μνημόνια ? Ειναι αριστερή πολιτικη η προβολή και η επίκληση για το καλο παιδι που προσπαθεί ? αριστερός πρωθυπουργός με ανάστημα ή βασιλακης καίλας ?  κοντολογίς όλη η προεκλογική  εκστρατεία των κομμάτων βασίστηκε στο θυμικό και στο συναίσθημα. Δυστυχώς όμως λεβέντες ( και Λεβέντη ) η ψυχη ειναι πια μουνουχισμενη και το μυαλο θολό.

Ας κοιταχτούμε φιλε στον καθρέπτη. Κι ας αποφασίσουμε. Ειμαστε ο σοφός λαός με το αλάθητο κριτήριο ? ειμαστε ο ταλαίπωρος λαός που διέφθειραν οι λαϊκιστές που εμεις εκλέξαμε ? θα επιλέξουμε το συλλογικό καλο που θα μας περιλαμβάνει ? θα επιλέξουμε την πιθανότητα να τρυπωσουμε κάπου για την πάρτη μας ? θα επιλέξουμε να μην αλλάξει τιποτα μιας και τα λίγα ειναι καλιτερα απ τα καθόλου ?  μηπως να διαλέξουμε μια ομάδα ικανών που τα ξέρουν ολα και να το δώσουμε εργολαβία ? γρίφος ε ;;;

Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατια φιλε , η αποχή ειναι φυγομαχία . Δεν αναθέτεις την αποφαση του μέλλοντος σου σε άλλους. Πρεπει να ψηφίσεις. Κι αν δεν σ αρέσει κανείς , ας προσεχες. Εσυ ανέχτηκες τις παλιές καραβάνες . Εσυ ξανατρεξες πίσω απο επώνυμους.  Εσυ χλευασες καθε νεα προσπάθεια ανώνυμων αγωνιούντων. Εσυ ντράπηκες να βγεις μπροστά μιας και δεν είσαι του κομματικού σωλήνα. Εσυ , ακόμα και τωρα, φιλάς το χέρι των Σωτήρων . Ας προσεχες. 

Οπως τα κάναμε , οποιος κι αν βγει , την επόμενη σίγουρα θα φωνάξουμε :

ΣΚΙΣΕ ΜΕ Ν ΑΛΛΑΞΩ ΡΑΦΤΗ !!

ΚΑΤΩ ΣΤΑ ΛΕΜΟΝΑΔΙΚΑ .....

δεν έγινε και τίποτα σημαντικό. Μάλλον έσταξε η ουρά του γαϊδάρου.

Πήγα χτες βράδυ στο θέατρο Χυτήριο στην Ιερά Οδο να παρακολουθήσω την παρουσίαση των προεκλογικών θέσεων της πρωτοβουλίας ΜΠΡΟΣΤΑ που συμπράττει εκλογικά με το ΠΟΤΑΜΙ.
Ενδιαφέρουσες απόψεις , τροφή για προβληματισμό . Αγωνίες νέων ανθρώπων για το αύριο , ζεστά αισιόδοξα χαμόγελα. 

Ώσπου έγινε το θαύμα . " μας τίμησε με την παρουσία του ". Εμφανίστηκε από το πουθενά ένα πελώριο παγώνι ΕΓΩ . Κι έσερνε μαζί τον ΣΤΑΥΡΟ.  Μια ντεμεκ στάση σώματος , ένα ειρωνικό ανθυπομειδίαμα και άνεση. Πολλή άνεση ρε παιδί μου. 

Όλοι διεφθαρμένοι εκτός από εμάς . Όλοι παλαιoκομματικοί εκτός από εμάς . ( λυκουδης , ψαριανος , μαρκου, αμυρας , δρεττα, σκυλακακης , λυμπερακη κλπ τουλάχιστον από 3 κόμματα έκαστος ). 

Στυγνός ελιτίστικος εκβιασμός. Αν πάρουμε χαμηλό ποσοστό δεν συνεργαζόμαστε με κανέναν. Αν πάρουμε υψηλό ποσοστό θα βάλουμε τους ικανούς δικούς μας ανθρώπους . Έχουμε τον Διαμαντούρο επικεφαλής . Άρα είμαστε οι καλλίτεροι.
( δεν πιστεύω οτι ο Διαμαντούρος θαθελε να τον περιφέρει στις ρούγες ο Σταύρος σαν αξιοθέατο ). Τα ήξερε όλα , τα σφάζω , τα μαχαιρώνω. Κόμμα τύπου σουπερ μάρκετ. 

Η αρένα μύριζε άγχος πριν την εκλογική συντριβή. Λίγος αδέρφια. Πολύ λίγος. Δεν με ενδιαφέρουν τα κουτσομπολιά περί αυτού. Άκουσα και είδα την μετριότητα και την ημιμάθεια live.
Κάθε μπερλουσκονικη κυβέρνηση χρειάζεται και τον Μπεπε Γκριλλο της. Θλίψη γι αυτό που πλασαρίστηκε ως ΝΕΟ.

Απορία : γιατί τόσοι ικανοί άνθρωποι τριγύρω του τον ανέχονται ; 

ΕΝΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΣ ΗΛΙΘΙΟΣ

Εκλογές πάλι. Καιρός να κάνουν όλοι ταμείο. Τα κόμματα να επιβραβευθούν ή να καταψηφιστούν , ανάλογα με τις πολιτικές που ακολούθησαν ή και στήριξαν. Οι πολίτες να αξιολογήσουν την κυβερνητική θητεία αυτών που είχαν εκλέξει στις προηγούμενες εκλογές . Όπως και ναχει , η προεκλογική περίοδος θα έπρεπε να είναι περίοδος κριτικής σκέψης και ζωηρού προβληματισμού. Έχετε καταλάβει κάτι τέτοιο ?

Από έφηβος πίστευα στο ομαδικό παιχνίδι. . Κανείς μας δεν ζει στη γυάλα. Ότι συμβαίνει στον περίγυρο μας, στην ευρύτερη κοινωνία, αλλά και στην χώρα, στον πλανήτη , κάπου μας ακουμπά , άμεσα ή έμμεσα. Πιστεύω ότι συμμετέχοντας σε συλλογικότητες η δράση είναι πιο αποτελεσματική. Έχοντας πάντα σαν προμετωπίδα πως  "αρκεί ο καθένας να κάνει σωστά τη δουλειά του" συμμετείχα ενεργά σε κόμματα , συνδικαλιστικές παρατάξεις, οικολογικές και πολιτιστικές δράσεις. Ξόδεψα άφθονο χρόνο και κάμποσο χρήμα. Δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή γι αυτό. 

Πόσες μικρές ή μεγάλες νίκες που με γέμιζαν αισιοδοξία για το μέλλον. Και πόσες όμως υποχωρήσεις και συνθηκολογήσεις χάριν της ενότητας και της κοινής δράσης. Πως ξεκινούσαμε όλοι μαζί και πως πολλοί λοξοδρομούσαν στην πορεία. Για μια θέση, ένα ρουσφέτι, μια προμήθεια, ένα αξίωμα. Πόσοι φίλοι και σύντροφοι έγιναν αγνώριστοι. Άλλοι με ενοχές στο βλέμμα κι άλλοι πιο χοντρόπετσοι , καθαροί γενίτσαροι. 

Παλιός φίλος και πρώην συναγωνιστής , μόλις ανέλαβε υπουργικό θώκο , περιχαρής μου τηλεφώνησε για να του πω μια γνώμη . Είπα μόνο το εξής :  " φίλε Χ μην ξεχάσεις ποτέ ότι έχουμε γεννηθεί από φτωχά αρχιδια ". Μια που τοπα και μια που το ξέχασε.

Άραγε τι παθαίνουν όλοι αυτοί οι αγαπημένοι μας μόλις πάρουν ένα χρίσμα , μια θέση ? τι σατανική μετάλλαξη τους συμβαίνει ? λόγω ηλικίας έχω αρκετούς γνωστούς στα ψηφοδέλτια των κομμάτων. Ειλικρινά μένω άφωνος , δεν τους αναγνωρίζω. Πραγματικά πολιτικά ζόμπι, αναμασούν το κάθε παραμύθι του κόμματος. Μα μόλις χτες στην ταβέρνα μιλούσαν ανθρώπινα.

Σε πείσμα όλων αυτών λέω να κρατήσω τον ρομαντισμό μου. Αφελής πιθανόν. Κατ άλλους μαλακας . Η ζωή όμως δεν είναι αυτή που μας υπόσχονται. Η πολιτική και ο οργανωμένος αγώνας δεν περνάει από τη μοιρασιά των ιματίων μας. 

Τώρα που κανείς τους δεν  μιλά για αυτά που πρέπει να γίνουν . Τώρα που όλοι μιλούν πως θα συγκυβερνήσουν πάνω στα ερείπια. Τώρα που κολυμπάμε βουβοί στα σκατα .

Τώρα είναι η ώρα της κοινωνίας. Τώρα εμείς οι ανώνυμοι να ξαναφέρουμε την αλληλεγγύη στο προσκήνιο. Τώρα να ξεκινήσουμε να γράφουμε τη Νέα Χάρτα των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων . Τώρα να αγκαλιάσουμε μ εμπιστοσύνη το γείτονα μας.

Είμαι κι εγώ ένας χρήσιμος ηλίθιος . Στην πλάτη μου χτίστηκαν ανώγεια και κατώγεια.
Το μόνο που θέλησα ήταν να σπρώξω το κάρο της χώρας ένα πόντο έξω απ τη λάσπη. 
Πίσω από τους λαμπερούς " ηγέτες "  στοιχίζονται πολλοί σαν κι έμενα. 
Με λένε Γιώργο. Εσένα  ?

NEO ειναι αυτο που θα αυτοκτονησει χαριν του ΝΕΩΤΕΡΟΥ

Περπατάω σε μια βρώμικη πολη. Διασχίζω άδειους δρόμους. Μπαινοβγαινω σε μαγαζιά που υποτίθεται πως δουλεύουν. Επισκέπτομαι υπηρεσίες που σχολάνε πριν ξεκινήσουν. Όπου κι αν βρεθώ οι ίδιοι άνθρωποι. Πρόσωπα ανέκφραστα. Με καρφιτσωμένα γυάλινα ματια. Όσο κι αν προσπαθώ , δεν  καταφέρνω να δω πίσω απ αυτά. Υπνωτισμένος κι εγω, κυκλοφορώ ανάμεσα σε ζομπι. Ενα μοιρολατρικό σύννεφο εχει καθίσει πανω απ την πολη. Ολοι περιμένουμε κατι που δεν θαρθει ποτε. 

Πανε κοντα πέντε χρονια που τα φτερά μας έλιωσαν απο την λάμψη  της αφρονης καλοπέρασης και σωριαστηκαμε με κρότο , στον πάγο της πραγματικότητας . Κι απο τότε , πεσμένοι κατα γης , παραδομένοι στο σπιράλ της απελπισίας , ζητιανεύουμε ενα ευρω απο εξαγγελους προφήτες .

Εχουμε πτωχεύσει . Εχουμε κυρίως πτωχεύσει πολιτισμικά. Η χώρα του Ομήρου, γονάτισε στη χώρα του Αστερίξ. Η ελια του Ελυτη ξεράθηκε στον κήπο ενός ΜακΝτοναλτ. Χαμένες γενιές νεοελλήνων χωρις όνειρα, φιλοδοξίες κι αριστειες. Κι αν την εποχή του λάιφστάιλ θέλαμε να μπούμε στο μάτι του γείτονα, σημερα προσπαθούμε να σώσουμε το τομάρι μας. Καθεις να τη βγάλει οπως μπορει. Αρκεί να μην ειμαι εγω ο άνεργος , ο παρίας , ο πρόσφυγας.

Κανεις δεν μιλά γι αυτες . Αιντε να ξεμπερδεύουμε . Κανεις δεν μιλά γι αυτες . Ξυνιζουμε τα μούτρα μας σαν μια κουταλιά πικρό σιρόπι που υποχρεωτικά πρεπει να καταποθει. Τι θα ψηφίσεις ? Ααα, κι εσυ ? και συνεχίζουμε . Για τον καιρο που κρατάει ακόμα, τον Μπερμπάτοφ που πήρε ο ΠΑΟΚ, το αρθρο του Γεωργελέ που τα λέει έξω απ τα δόντια.

Συνομολογουμε μια εγκληματική αφασία. Εδω και καμπόσους μήνες , μασάμε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, και απέχουμε απο καθε υποχρέωση. Δεν πληρώνουμε καμμια οφειλή .Δεν παράγουμε τιποτα. Τίγκα οι ταβερνες , παραμονές του Μεγάλου κατακλυσμού. Άραγε πως φαντάζεται ο καθένας μας , το αυριο ? το μεθαύριο ?

Μοναδική μας ελπίδα ο Άνθρωπος. Ο πρώτος μεταξύ ίσων . Ο ταγός. Ο εντός μας κατοικών. Κοινώς να ξεστραβωθούμε και να βροντοφωνάξουμε " οξω πούστη απ την παράγκα ". Γιατι σημερα ξαναζούμε στην παράγκα του καραγκιόζη. Αλλα κι αυτοί που μας προσφέρουν χρονια τωρα, καθρεφτάκια και χάντρες , κωλοπαιδα ειναι.

Απεκδυομαι την αφ υψηλού σταση. Δεν ειναι ολοι ίδιοι. Υπάρχουν και χειρότεροι. Δεν θέλω να ανήκω πια στην τσογλανοπαρεα που κανει κριτική. Δεν αντεχω όμως τη φορμολη που αποπνέει  η συντεχνία των πολιτικων μας. Δεν θα μασήσω αυτη τη φορα το νεο δόλωμα / σλόγκαν περι παλιού και νέου. Παλιο ειναι οτι βλεπω τριγύρω μου. Νεο ειναι αυτο που θα αυτοκτονήσει χάριν του νεώτερου. Και τέτοιο δεν φαινεται ναχουμε ακόμα.

Το νησί βουλιάζει. Στο ρυθμό ενός βαλκανικού βαλς του Μπρεγκοβιτς.  Αν θέλεις να σωθείς, κανε βάρκα το κορμί και κουπιά τα χέρια. Σωτήρες τέλος.

O ΞΑΔΕΡΦΟΣ ΟΡΕΣΤΗΣ

Σάββατο βράδυ . Στο αρχαίο θεατρο της Επιδαυρου. Με φίλους καλούς για να παρακολουθήσουμε την κατα Τσαρούχη ματιά πανω στον Ορεστη του Ευριπιδη.
Ασφαλώς και υπάρχουν πιο ειδικοί απο μένα , κι εκπαιδευμένοι στο αντικείμενο, ικανοί να ξεψαχνισουν την παράσταση και να βρουν θετικά κι αρνητικά. Εγω θα μιλήσω σαν κοινός θνητός .
Κατ αρχην ο χώρος και μονο σε υποβάλλει και σε προετοιμάζει για την επερχόμενη μυσταγωγία. Κι αν ξεχάσεις τις κατα καιρούς σούργελο αποδόσεις του Αριστοφάνη σ αυτο το χώρο , αφήνεσαι ανεπιτήδευτα.
Και αρκούν μεσα πενιχρά. Μια σπαρακτική μουσικη επένδυση παιγμενη απο κοντραμπάσο , κι ενα λιτό σκηνικό κάνουν δουλεια. Ενα σκηνικό που χωρούσε πολλα σκηνικά. Τις εκατόμβες των θυμάτων , ανθρώπων αναιδων στους θεούς. Μια off Broadway σπουδή χορού. Ενα αποπνικτικό απομεσημερο στο σαλόνι μικροαστικής οικογένειας.
Κι αυτες οι μάσκες , αχ αυτες οι μάσκες που σε ταξίδευαν. Οταν το θεατρο ΝΟ συνάντησε την Βαβυλωνία του Βυζαντιου. Οταν το ανθρώπινο alter ego γίνεται μούρη.
Ενα κείμενο γοργό και γάργαρο που σε κρατούσε στα νύχια. Παραδόξως καμμια κοιλιά στην πλοκή , τουναντίον τα σκηνοθετικά ευρήματα για την απόδοση του Χορού , πραγματικα καθήλωσαν ευχάριστα το κοινο.
Ιδιαίτερη μνεία στο ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας στις όχθες του Αχέροντα.
Θερμότατο χειροκρότημα στους 4 ηθοποιούς που σήκωσαν το βάρος και μια νοερή χειραψία στον καθένα / καθεμία ξεχωριστά.
Στο ζουμί όμως , ομολογώ πως ενοιωσα πολυ οικεία . Ιστορίες βασιλιάδων πριν χιλιετίες κι όμως τις ενοιωσα σαν τα βάσανα της διπλανής πόρτας. Τα σχόλια για την φαύλη εξουσία, τους λαοπλάνους πολιτικούς και το αγομενο και συρόμενο πλήθος θύμιζαν δελτία των 8. Η διάθλαση της ηθικής στα φίλτρα των σκοπιμοτήτων ποσο επίκαιρη ! Και η αρχέγονη διαμάχη μεταξύ θεών κι ανθρώπων για τη χάραξη της ροτας της ζωης . Κι ο απο μηχανής θεος , το άλλοθι του φυγοπονου.
Ήσαν οι αρχαίοι ημων πρόγονοι τόσο προχώ ? μηπως  η ανθρώπινη εγωπάθεια ανακυκλώνεται στους αιώνες και τους επιβεβαιώνει ? 
Αυτη η παράσταση μας αναθάρρησε. Πέρα κι έξω απο υπερφίαλες βλακείες αγραμμάτων πλην βυσματουχων σκηνοθετών , το αρχαίο Δράμα ζει . Και μπορούμε να ελπίζουμε πως θα μας αφήσει πολλα χρονια πίσω. Ενοιωςα τι σημαίνει η παιδευτική και ψυγαγωγικη διάσταση της τέχνης. 
Ρε μπαγασα ΣΙΜΟ ΚΑΚΑΛΑ , είσαι μεγάλη μούρη !