ΟΙ ΣΚΥΛΕΣ ΤΗΣ ΛΥΣΣΑΣ
Παρακολουθήσαμε την παράσταση στο Ηρώδειο σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη.
Κάθε παράσταση κάτι σου αφήνει γι αυτό η γκρίνια και η κριτική σε καμμιά περίπτωση δεν ακυρώνει την προσπάθεια. Τις αρχαίες τραγωδίες πάντα θα τις παρακολουθούμε γιατί είναι κατά βάση παιδευτικές και ψυχαγωγικές συνάμα.
Στα δικά μας. Όταν ο υπότιτλος του Ευριπίδη γι αυτή τη δουλειά είναι “ οι σκύλες της λύσσας» αντιλαμβάνεσαι ότι μπαίνεις σε περιβάλλον ψυχολογικής τρικυμίας.
Στη χώρα του παράλογου συμβαίνουν απίθανα πράγματα ή και τρομερά άκυρα.
Η σκηνοθέτις επέλεξε έναν Χορό νεανίδων οι οποίες δέσποζαν επί σκηνής υποτίθεται σε mood παράνοιας , εκφραστικά και κινησιολογικά. Κατ εμέ αυτό το συνεχές σύνδρομο Parkinson , ένα εκνευριστικό τρέμουλο και ένα ακατάληπτο χαρμάνι οιμωγών και κραυγών μου προκάλεσε τρομερό φουρφούρισμα κι εγρήγορση. Από κάπου θα μας την πέσουν σκεφτόμουνα. Μάλλον γιαλαντζί γατάκια αντί λυσσασμένες σκύλες.
Περισσότερο συγκλονίστηκα από την περιγραφή των Μαινάδων όπως την απόδωσε ο Αγγελιοφόρος (Κ.Ασπιώτης ) παρά απ αυτό που έβλεπα στη Σκηνή.
Η συγκλονιστική μουσική επένδυση των ΘΡΑΞ PUNKS ήτανε βάλσαμο ψυχής και μας ταξίδευε σ όλη την παράσταση. Ευτυχώς μία μουσική γεμάτη συναίσθημα κι ένταση με θρακιώτικες αναφορές όπως κι λατρεία του Διονύσου άλλωστε. Musique fatale.
Βογγήξανε τα κοίλα από τα βιολοντσέλα όλο το καλοκαίρι . Μπαφιάσαμε από πένθιμη μουσική.
Ενδυματολογικά ήτανε καλεσμένοι στου Κουτρούλη τον γάμο. Οι παρθενοπιπίτσες Μαινάδες με τον γιάπη Πενθέα και την γαζοφορεμένη μούμια Τειρεσία μπερδεύτηκαν με τον μουσαμά Αγγελιοφόρο και την τουαλέτα κωστέτσος της Αγαύης κι έγινε το σώσε. Ο Διόνυσος όμως MAD MAX τόσωσε χάρις στον Ακη Σακελλαρίου που το υποστήριξε.
Και τώρα η γκρίνια. Πάντα φωνάζω , κι εγώ μ ακούω, πως εν αρχή ην ο Λόγος. Όλα γίνονται για την ουσία των αρχαίων κειμένων. Τα υπόλοιπα , γκλαμουράτοι συντελεστές, ακριβός εξοπλισμός, φίρμες κλπ. Πρέπει να υπηρετούν το Κείμενο.
Οι Ευριπίδης, Σοφοκλής και λοιποί ήτανε γνωστοί προ Στάνκογλου και θα ταξιδεύουν στον χρόνο και μετά Οστερμάγιερ. Γιατί τα έγραψαν ρε φίλε. Τι να πείς όταν παρακολουθείς μία παράσταση που το σώμα είναι στην ανατολή και το κείμενο , η εκφορά του λόγου , είναι στη δύση ?? πειράχτε τα , φέρτε τα πιο κοντά τα κείμενα , μην τα κάνετε μεταφυσικά κι αφύσικα ρε μάγκες.
Ο Ακης Σακελλαρίου – Διόνυσος απέδωσε σωστά την υπεροψία και την αλαζονεία ενός μυθικού θεού . Ενός θεού που κανοναρχεί πάθη ,αλκοόλ και ανομολόγητες εξαλοσύνες. Και πιο σκληρός να ήτανε θα πέρναγε ευχάριστα. Του στυλ θα τα κάνω όλα πουτάνα. Αφού τελικά τα έκανε.
Αυτοί οι νέο – γιάπηδες που τα ξέρουν όλα και τα αναλύουν όλα με το πληκτρολόγιο τους και έχουν ξερολίστικες βεβαιότητες. Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος – Πενθέας δηλαδή. Ο υπερφίαλος πάντα συντρίβεται από τους Θεούς. Ευκολάκι. Η μεταμόρφωση -μεταμφίεση του σε Μαινάδα όμως μας έδειξε ότι έχει να δώσει υποκριτικά στο μέλλον . Ωριμάζεις όταν κόβεις γκάζια κι ανεβάζεις αδρεναλίνες.
Ακόμα και η διακωμώδηση του μάντη Τειρεσία που επέλεξε ο Ευριπίδης – έργο του είναι , τάπαμε – δεν δικαιολογεί αυτή την άθλια μούμια που έλαχε στην Ιωάννα Παππά. Ένα αλλοπαρμένο πράγμα να περιφέρεται και να στριγγίζει επί σκηνής . Μας επεδείκνυε συχνά πυκνά και τ αχαμνά του για να ευθυμήσουμε. Μπα σε καλό σου. Τέτοιες φιγούρες βλέπεις συχνά στην πρωινή ζώνη κινουμένων σχεδίων του STAR και ιδίως στον SCOOBY DOO. Από μένα είναι ΟΧΙ.
Η Κωνσταντίνα Τάκαλου – Αγαύη , μπήκε φουριόζα και μας παρουσίασε έναν ρόλο σε λούπα , σαν να έπαιζε ταυτόχρονα τον ίδιο ρόλο πολλές φορές. Ξέρω ακούγεται τρελλό αλλά υπερέπαιζε. Και να είχαμε φύγει δεν θα το είχε κατάλάβει. Ισως παίζει ακόμα και τώρα. Και το πάει για βροχή.
Στον κο Δημήτρη Πετρόπουλο ανατέθηκε η διεκπεραίωση του Κάδμου.
Αξιζε τον κόπο τελικά ? να ακούς και να ξανακούς αυτά τα απίθανα, αθάνατα έργα είναι μόνο κέρδος και τέρψη. Όπως φιλότιμα προσπαθεί να τα αποδώσει κάποιος.
Και πιτόγυρα έχουμε καταναλώσει χιλιάδες αλλά δεν τα βαριόμαστε. Ακόμα και το ξεροψημένο ξυγκάκι έχει τη νοστιμιά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου