το βάθος της μνήμης

 

 Έναν χρόνο πριν, στις  12 Οκτωβρίου 2019, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του  μνημείου  εξόριστων στην Γυάρο με πρωτοβουλία της ηγεσίας  του ΚΚΕ.

Ποιος θυμάται τη Γυάρο ? Τη Μακρόνησο και τον ¨Αη  Στράτη ?  Μαρτυρικοί τόποι εξορίας πολιτών  για τα πολιτικά τους φρονήματα.

 

Έχουν ακούσει τα παιδιά μου γι αυτά τα κολαστήρια ? Μήπως φταίω εγώ που δεν τα περπάτησα στα σκοτεινά μονοπάτια της σύγχρονης ιστορίας μας που βρωμάνε ντροπή και μούχλα ? Για τα σχολικά βιβλία βέβαια, δεν υπήρξαν ποτέ.

 

 Έχει άραγε νόημα θα αναρωτηθεί κάποιος ? Πόσο βαθειά στο παρελθόν πρέπει να βουτάμε για να μάθουμε , να συγκροτηθούμε, και να  λειτουργήσουμε ως υπεύθυνοι πολίτες ?

 

Αυτή η κρίση  που μας ταλανίζει μια δεκαετία τώρα , ευθύνεται και για πολλές τερατογενέσεις. Η οικονομική καταστροφή, η ψυχολογική καταρράκωση και η αποκαθήλωση του Ελληναρά γλίστρησαν στην κρεατομηχανή και ωσάν αποκάλυψη γεννήθηκε ένας νέος υπερήρωας της ΜΑRVEL. 

 Ο   HELLIN ANISTORICUS.

O άνθρωπος με την ελαστική μνήμη. Μια μνήμη ακορντεόν που κλείνει και ξεχνά ή ξεδιπλώνεται και φουσκώνει ανάλογα με το χαρτζιλίκι του.

 

Άλλοτε τα όρια μνήμης φτάνουν έως το μακρινό 1974 και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Δεν υπήρχαμε πριν, οι συνεργάτες της Χούντας δεν είναι ανάμεσα μας. Δεν μας είχε ρημάξει μετέπειτα στο ξύλο η κυβέρνηση του Καραμανλή.

 

Άλλοτε η ιστορία ξεκινά το 1981 και την Μεγάλη Αλλαγή που στο τέλος της ημέρας δυστυχώς το μισό υπουργικό συμβούλιο Σημίτη είναι στην ψειρού.

 

Άλλοτε η ιστορία ξεκινά το 2009 και ο Καραμανλής που πτώχευσε την χώρα δεν υπήρξε ποτέ,  παρά μόνον ο Παπανδρέου ο γύπας που παρέδωσε κυβέρνηση του 45% στα χέρια των εκβιαστών του.  Σαμαράς τί ??  Βενιζέλος ποιος ?? Το κόμμα του Καραμανλή, η ΝΔ, κυβερνάει και σήμερα σε περίπτωση που το ξεχάσατε!

 

Για τους συγχρόνους βέβαια Ιανούς η ιστορία ξεκινά το 2015 . Με την εγκληματική σύμπραξη  Αριστεράς και ακροδεξιών ΑΝΕΛ. Η συμφωνία των Πρεσπών δεν υπογράφηκε ποτέ, η χώρα δεν βγήκε ποτέ  από τα μνημόνια. Έμεινε στη μνήμη μόνο ένας ταλαίπωρος πρωθυπουργικός σύμβουλος πρώην μπάρμαν κι ένας αθυρόστομος καπνιστής υπουργός.

 

Εμπάθεια. Εμπάθεια κεντημένη σε καμβά ψιλικατζίδικο, αυτό  μας χαρακτηρίζει. Η αποτίμηση των γεγονότων ερμηνεύεται με κομπλεξικά αποσπασματικά  κριτήρια. Η ζωή μας όλη, ένα πρωινάδικο επαρχιακού καναλιού. Με κλειδαρότρυπα, μαγειρέματα και πολιτική ορθότητα του πρωκτού.

 

Οι επιτήδειοι μιντιάρχες μας κανοναρχούν μια χαρά. Με την βιομηχανία των fake news μας έχουν εμφυτεύσει ένα τσιπάκι στο κεφάλι και μας κάνουν reset όποτε γουστάρουν.

 

Την εργαλειοποίηση της Χρυσής Αυγής πολλοί την αγάπησαν . Την συγγένεια  της όμως κανείς. Δεν ζήσαμε το λάιφ στάιλ του φασισμού εμείς, κάτι γνωστοί  σε διπλανό χωριό.

 

Φίλοι φιλόζωοι , αντιφασίστες  - όλοι δηλαδή ,

 

Ζούμε στη δίνη της κανονικότητας όπου ο πρώην γραμματέας της ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ  Τάκης Θεοδωρικάκος , υπουργός πια της φαμίλιας Μητσοτάκη, συντρώγει με τον πρώην γραμματέα της ΝΕΟΛΑΙΑΣ  ΕΠΕΝ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ Μάκη Βορίδη επίσης υπουργό της φαμίλιας. Πόσα τέτοια θα καταπιούμε αμάσητα. Χυδαίος κυνισμός, αμοραλισμός που βαφτίστηκε αριστεία.

 

Να ξέρετε όμως. Η επιλεκτική μνήμη οδηγεί στην ελαστική συνείδηση.

 

Τους κακόμοιρους τους πρόσφυγες. Παρήγγειλες πίτσες  ?  Βομβαρδίζουν άμαχους στη Συρία. Έβγαλα εισιτήρια για Μάλαμα.  Χωρίς ΑΜΚΑ τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Ναι μωρέ να δώσουμε το όνομα του ΖΑΚ σ’ αυτό το δρόμο. Κι αυτό το κακομούτσουνο το κοριτσάκι η Γκρέτα τι θέλει να μας πει ?  Ποιοί κρύβονται από πίσω ?

 

Οι σοφοί που μιλάνε για τον περίφημο ρούν της Ιστορίας κάτι ξέρουν. Η Ιστορία είναι ένα  ασταμάτητο ποτάμι. Σίγουρα δεν ξεκίνησε με την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, ίσως λίγο παλιότερα. Κι όπως όλα τα ποτάμια έχει 2 όχθες. Ούτε τρεις και μισή ούτε τέσσερις παρά είκοσι. Δυο όχθες.

 

Δυο κοσμοθεωρίες, δυο μεγάλες οικογένειες. Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί. Συντηρητικοί κι Εργατικοί. Σοσιαλιστές και Χριστιανοδημοκράτες. Με τα ενδοοικογενειακά τους προβλήματα και παρακλάδια. Αλλά δύο μεγάλες αγκαλιές.

 

Αγαπητοί αναγνώστες. Μην υπεκφεύγετε με αστεία επιχειρήματα. Δεν υπάρχει ναι μεν αλλά. Μην καταφεύγετε στο κατάπτυστο επιχείρημα για τους άλλους που δεν ήταν καλύτεροι. Όχι μόνο με την ψήφο σας αλλά και με τη καθημερινότητα σας , έχετε επιλέξει όχθη. Και με τον χωροφύλαξ (-κα) και με τον αστυφύλαξ (-κα) δεν γίνεται. Και με τον Λάτση και με την πορεία για την Συρία δεν γίνεται. Και με τον Μαρινάκη και με τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ δεν γίνεται. Και με την Κεραμέως και με το ΚΕΘΕΑ δεν γίνεται.

 

Η προσωπική μου επιλογή είναι να βαδίζω στην αριστερή όχθη. Όπου περπάτησαν κολοσσιαίες φυσιογνωμίες. Όπως και στην απέναντι άλλωστε. Βαδίζω με πολλούς άλλους, γνωστούς κι αγνώστους. Με κακοτράχαλες κατεβασιές  στο γύρισμα των καιρών, με ηρεμίες και γάργαρα κρυστάλλινα νερά άλλοτε. Στο διάβα μου συνάντησα πολλούς αγραβάτωτους, κι άλλους με καφέδες στο χέρι, κι άλλους με αγωνιστικές περγαμηνές καντάρια. Ο καθένας μας το δρόμο του τραβά και κανείς δεν είναι κανενός.

 

Ξέρω πως στην εκβολές  θα συναντηθούμε αλλά έχουμε δρόμο ακόμα.  Στα ριζά ενός βράχου μύρισα το γαρύφαλλο απ’ το πέτο του Μπελογιάννη. Ένας κόμπος ιδρώτα απ’ το μέτωπο του μαραθωνοδρόμου Λαμπράκη, γυάλισε στον ήλιο. Ο αέρας φέρνει την μυρωδιά του καπνού της πίπας του ΑΝΤΡΕΑ. Ήμουν εδώ πριν γεννηθώ. Δεν ξεχνώ.

 

Πάω καλά πατριώτες; Μήπως χάθηκα; Τι να πω. Πάντως στην απέναντι όχθη βλέπω τον Μπογδάνο. Καλά πάω;

 

*** το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε τον Οκτώβρη του 2019 στο iporta.gr. Ανέχθηκε κάποιες προσαρμογές.  Πάμε απ το κακό στο χειρότερο. Σιγουράκι.

 

 

Ενας κάποιος Σωτήρης

Σου έχει συμβεί και σένα. Καλεσμένος στην Άγρια Δύση της ελληνικής επαρχίας. Να διασχίζεις χωριά έρημα . Χωριά φαντάσματα, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τον πολιτισμό. Σπάνια συναντάς κάποιον ηλικιωμένο που λιάζεται καθισμένος  στο χαγιάτι ή  την κυρούλα που σέρνει το βήμα της ανάμεσα σε ντενεκέδες λαδιού- αυτοσχέδιες γλάστρες.

Κι αυτό το ενοχικό συναίσθημα που σε πιάνει. Φτάσαμε έως εδώ , να δούμε τουλάχιστον κάνα αξιοθέατο ρε φίλε.

Εκεί στα ορεινά της Αρκαδίας , πάνω από τη Μεγαλόπολη, μην ψάχνεις για σήμανση. Ουδέ περαστικό να ρωτήσεις. Χωρίς κινητό την πάτησες. Ψαχτήρι στο ψαχτήρι εντοπίστηκε αρχαιολογικός χώρος λέει. Αρχαία  Λυκοσούρα. Κατά που πέφτει ?

Μπαίνεις στο ομώνυμο χωριό και ξαναβγαίνεις. Και το πίσω πάλι. Διασχίζεις τη δημοσιά μπρος -πίσω και το GPS τραλαλά. Έβγα στο ξέφωτο να πάρεις πληροφορίες τηλεφωνικές Γιωργάκη.

Στην εμπασιά  του χωριού , στα πεντακόσια μέτρα, φουρκέτα στροφή δεξιά . Ανηφορίζοντας τίποτα δεν σε προϊδεάζει , ούτε κι όταν βλέπεις δεξιά έναν περιφραγμένο χώρο .

Αρχαία Λυκοσούρα, η πρώτη κατά τον Παυσανία πόλη στον κόσμο.

Στην είσοδο περιμένει καταηλιού,  ψιλόλιγνος τύπος με τσαντάκι  μπανάνα περασμένο χιαστί και μάσκα στο πρόσωπο. Φύλακας αρχαιοτήτων Σωτήρης.

Ακούγοντας τ αμάξι νάρχεται , πετάχτηκε από το δωματιάκι -γραφείο-απ όλα και μας υποδέχθηκε με χαρά. Σαν να είχε μέρες ν ανταμώσει ψυχή.

Μετά τις συστάσεις μας οδήγησε έξω από τον περίβολο. Διασχίσαμε τον χωματόδρομο μέχρι το απέναντι χωράφι. Ξεκλείδωσε το λουκέτο της περίφραξης και πριν μας αφήσει να περιηγηθούμε στον χώρο των αρχαίων λουτρών, στυλώθηκε σαν λιμοκοντόρος.

Άνοιξε γοργά το τσαντάκι , έβγαλε το κινητό του και διηγώντας μας ιστορικά στοιχεία για τον χώρο που θα δούμε, ιστορικά και  χωροταξικά που διάβασε στο διαδίκτυο, σκρόλλαρε και φωτογραφίες με παλιά σχέδια, φωτογραφίες και γκραβούρες. Περάστε.

Όση ώρα τριγυρνούσαμε ανάμεσα στα χαλάσματα, κυριολεκτικά παρατημένος χώρος, ο Σωτήρης διακριτικά παρακολουθούσε από ψηλά. Μια στιγμή μόνο πετάχτηκε στο ξέφωτο να μου δείχνει με το μακρύ του χέρι το μονοπάτι που οδηγούσε στην αρχαία πισίνα και μάταια έψαχνα να το βρω ανάμεσα στα πουρνάρια. Εκεί δίπλα από τη συκιά.

Ανηφορίσαμε ξανά και μπήκε στη θέση της  η αλυσίδα και το λουκέτο. Επιστρέψαμε στον περίβολο και τότε παρατήρησα πίσω από τα δένδρα, ένα ψηλό κτίριο , απρόσωπο σαν αποθήκη . Πάνω του είχε απαγκιάσει το καμαράκι του φύλακα.

Ο Σωτήρης με επίσημο  πλέον ύφος. Κατασκευής 1890 παρακαλώ. Το μουσείο είναι αλλά καλλίτερα να το δείτε μετά.  Κατηφορίσαμε δεξιά και στα ριζά ενός μονοπατιού που έφευγε κάτω , ξεκίνησε η δεύτερη αφήγηση. Καταιγισμός πληροφοριών, Παυσανίας, ο μεσσήνιος  γλύπτης Δαμοφώντας , Λούβρο, να και οι φωτογραφίες, να σχέδια περιηγητών τις εποχής και το σκρολλάρισμα μπρος πίσω. Η Δέσποινα ,  θεότητα  ή και πρωθιέρεια του ναού ήταν αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.

Χαμήλωνε συνωμοτικά τη φωνή όταν μιλούσε για θρύλους , δοξασίες και αρχαία κουτσομπολιά. Επανάφερε την χροιά και την ένταση για την βικιπαιδεία.

Κατεβείτε με προσοχή το μονοπάτι. Δεξιά ξεκινά το περιστύλιο, εκεί οι βωμοί, στο βάθος αριστερά ο ναός και το αμφιθεατράκι.

Πινακίδες καρφωμένες να δείχνουν απεριποίητα σημεία. Ένας αρχαιολογικός χώρος διαμάντι στα αζήτητα. Άλλος ένας.

Μας περίμενε στην είσοδο του μουσείου. Τα παλιά κλειδιά έσκουξαν στην κλειδαριά. Είσοδος στον χώρο, έμεινα ενεός ( μλκ δηλαδή) . Τόσος πλούτος αγαλμάτων, αρχαιολογικών ευρημάτων στην ψηλοτάβανη αποθήκη.

Η καθιερωμένη πλέον ξενάγηση διήρκεσε κανά  δεκαπεντάλεπτο. Το κινητό του τάφτυσε  κυριολεκτικά. Τι να πρωτοθαυμάσεις.  Και για τι να πρωτοθυμώσεις. Δέος, συγκίνηση και θλίψη.

Με την άκρη του ματιού του με τσέκαρε να περιεργάζομαι το βιβλίο επισκεπτών κάπου ακουμπισμένο. Έβγαλε διακριτικά από το τσαντάκι του σπορτ Μπίλλυ ένα υγρό μαντηλάκι και σκούπισε το BIC. Εντολή (?) να γράψω.  Έγραψα.

Ο Σωτήρης είναι πενταμηνίτης. Κάθε μέρα ανεβαίνει στον χώρο από τις οκτώ έως τις τρεις. Επιστρέφει Μεγαλόπολη όπου κατοικεί. Τη νύχτα ο χώρος είναι αφύλακτος. Η πεντάμηνη σύμβαση Απρίλιο με Αύγουστο. Μετά  ο χώρος παραμένει έρημος.

Αναχωρήσαμε με ευγνωμοσύνη . Αποφύγαμε τις γλυκερές σελφις. Στο καθρεφτάκι τον έβλεπα να μας κοιτά χωρίς να μας βλέπει. Ευτυχής που έκανε  τη δουλειά του. Κι ας το ξέρουμε μόνο οι τρεις μας.

Αγάπη για τα λουκέτα και τα κλειδιά, αγάπη για τις πέτρες και τ απομεινάρια, αγάπη για τα ακρωτηριασμένα αγάλματα και τις ζωοφόρους. Αγάπη μυστική. Γι αυτό αγάπη.

Το κείμενο αυτό δεν αντέχει επίλογο. Για όλους τους Σωτήρηδες , σεβασμός. Και σιωπή.

 

Έπεσε από την ΑΚΡΟΠΟΛΗ......

….στάθηκε όρθιος , και βρήκε και γεμάτο πορτοφόλι. Τ όνομα του είναι Μητσοτάκης . Κυριάκος Μητσοτάκης.

Είναι ολοφάνερο πιά. Δεν το υποψιαζόμαστε. Το ζούμε. Ο άνθρωπος αυτός ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας με αποκλειστικό σκοπό την παλινόρθωση τού δεξιού κράτους που οι παλιότεροι έζησαν στο πετσί τους κυριολεκτικά. Στραγγαλισμό της εργασίας και των δημοκρατικών θεσμών. Νταραβέρια και αλλαξοευριές με συστήματα κολλητών κι ολιγαρχών.

Προφανώς είχε υπολογίσει τις πιθανές αντιδράσεις λαού κι αντιπολίτευσης γι αυτό και τους πρώτους μήνες το πήγαινε λάου-λάου.

Και έκατσε η πανδημία. Για τους κυριακοφύλακες θα προλάβω να πώ ότι ασφαλώς ούτε την ήθελε ούτε την κατασκεύασε στα υπόγεια του Μαξίμου. Του έκατσε όμως καλά .

Με ένα κράτος παντελώς απροετοίμαστο, κι ένα ξεχαρβαλωμένο ΕΣΥ , τόριξε στην ατομική ευθύνη. Με κραυγαλέα έλλειψη υποδομών και  τεστ ελέγχου , άμα αρρωστήσεις πάρε μας τηλέφωνο και  παλουκώσου σπίτι σου ανεύθυνε Έλληνα. Με παρακάλια στους πλούσιους για δωρεές φιλοδωρήματα που εμείς θα πληρώσουμε μακροπρόθεσμα βέβαια.  Με εξαγορά των ΜΜΕ για να χτίζουν μία εικονική πραγματικότητα.

Της μάσκας το ανάγνωσμα από δώ κι εμπρός λοιπόν. Ετσι θα γίνει σε όλα. Εργασία, κοινωνική πρόνοια, δικαιώματα. Στην αρχή ήταν υποχρεωτικά. Μπήκαμε ήδη στη φάση της ισχυρής σύστασης . Οσονούπω προαιρετικά.

Από τα διαγγέλματα κρατήστε δυό πράγματα. Το βάρη της κρίσης θα μοιραστούν δίκαια. Η Βουλή δεν θα κλείσει για καλοκαίρι, θα νομοθετεί συνεχώς. Με πιάνεις ?

Με πρόφαση την πανδημία κυβερνά  με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου χωρίς ημερομηνία λήξης  και περνάει ότι όργιο θέλει. Χάντρες επιδόματα για τους ιθαγενείς κι από κάτω φούλ απευθείας αναθέσεις λόγω επείγοντος!

Μην ξεγελιόμαστε, τα έκτακτα θα γίνουν μόνιμα. Εργασία εκ περιτροπής, εργασία σε αναστολή, τηλεργασία. Με μειωμένες αποδοχές εννοείται. Η Βουλή θα νομοθετεί συνεχώς . Κεραμέως και τα άρθρα στα κάγκελα.

Ήταν ένα μικρό καράβι πού τόλεγαν αντιπολίτευση. Εκτίμησε πως μέσα στην κυβερνητική τετραετία Μητσοτάκη θα έχει χρόνο για εκδρομές, συνέδρια και συντροφικά ξεκαθαρίσματα. Έλα όμως που οι εξελίξεις έκατσαν αλλιώς και πιαστήκανε στον ύπνο. Σύσσωμη η αντιπολίτευση ζεί τη φάση βάστα Τούρκο να γεμίσω. Ο εθνάρχης όμως δεν περιμένει . Σαν δρεπανηφόρο σαρώνει τα πάντα. Του υφυπουργού το κάγκελο γίνεται. Ξυπνάτε.

Επιδόματα δολώματα για εκλογές. Πριν πάρουν χαμπάρι οι πολλοί τι έγινε και τι νομοθετήθηκε, θα πάει κάλπες για να νομιμοποιήσει και να ξεπλύνει με την λαική εντολή όλα τα όργια. Γιατί εσείς το διαλέξατε!

Σύντροφοι , χαλααρρρά ! Κάπου, κάπως , κάποτε ήταν ένας που τον έλεγαν Σκουρλέτη κι ήταν αντικείμενο συζήτησης. Δέστε και τους άλλους συντρόφους που τόσα χρόνια δεν βρίσκουν αν το Μ-Λ μπαίνει από μπρός ή από πίσω !!

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ

«αμα πετύχει το Διάγγελμα , τύφλα νάχει η Δημοκρατία !  « (παλιό σανσκριτικό γνωμικό ).

Εχω την υποψία ότι μας πιάσανε Κώτσους πρόεδρε. Μπουκώσαμε με 20 μύρια τα ΜΜΕ και τι κερδίσαμε ? έναν ψωροεθνάρχη κι έναν γιαλαντζί Μωυσή ? δεν φτάσαν τα ευρά για έναν διαγαλαξιακό αυτοκράτορα ? ούτε για έναν γαμπρό απ τού Κακαρούκα τουλάχιστον ?

Ελπίζω να το θυμηθούν τα ΜΜΕ όταν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι θάναι στα πρόθυρα της εκπαραθύρωσης κι εκείνα θα μιλάνε για το οικονομικό θαύμα της εθνοσωτηρίου. Πόσο θα μας πηγαίνει το κόντρα κούρεμα του Πέτσα.

Τσουρέκια θα μας τα κάνουν για την ψηφιακή επανάσταση των πασοκουπουργών και το λαπτοπ της γιαγιάς ενώ δεν θάχουμε ευρώ για να πληρώσουμε το ιντερνετ.

Πόσο ωραία κυβερνάται η χώρα με διαγγέλματα και κλειστή Βουλή το προσέξατε ? ποιοί θεσμοί και κουραφέξαλα ? το τυροπιτάδικο του Μπάμπη δικαιούται πτυελοδοχεία ανά δύο μέτρα ? αυτό μας κόφτει.

Όλα τα διαγγέλματα ήταν μούρλια . Με έναν κοινό παρονομαστή όμως. «τα βάρη της κρίσης θα μοοιραστούν δίκαια»  τονίζει συνεχώς ο εκφωνών.

Όπως οι αυξήσεις στους κλινικάρχες. Όπως τα εργασιακά κολαστήρια που ζούμε. Όπως η επιμόρφωση των επιστημόνων. Όπως τα τεστς που θα τα κάνει ο ιδιωτικός τομέας , όπως η απευθείας αναθέσεις για ότι τους κατεβεί στη γκλάβα , όπως …..όπως ……

Ο τύπος άνετα μπορεί να πεί το οτιδήποτε .  Το παίζει ακροδεξιός, δεξιός, κεντρώος , φιλελεύθερος , έως και σοσιαλίζων. Γιατί Γιωργάκη ?

Γιατί η φαμίλια Μητσοτάκη δεν ενδιαφερόταν ποτέ για την πολιτική . Μπίζνες έκαναν ανέκαθεν και συνεχίζουν ως δυναστεία. Επάγγελμα μητσοτάκης.  Όπως στα λέω.

Δεν με πιστεύεις?  Το υπουργικό συμβούλιο είναι πάνω από 50 νοματαίοι. Εκτός από 5-6 επώνυμα στελέχη τρεχαντήρια στα κανάλια για να τραβάνε τα φώτα της δημοσιότητας , από κάτω γίνεται δουλίτσα βρε κουτά.

 Αφθονοι υφυπουργοί προερχόμενοι από τον τραπεζικό και τον επιχειρηματικό κόσμο παίζουν μπαλίτσα. Αθόρυβα και καθαρά. Χωρίς Βουλή και Διαύγειες.  Μοιράζεται παντεσπάνι με τις νταλίκες , όσο εμείς ασχολούμαστε με το σχολαστικό πλύσιμο της μάσκας.

Να μου το θυμηθείτε . Του υφυπουργού το κάγκελο γίνεται.

Αυτή η μεγαλομανία πρέπει να σταματήσει. Είναι εμπαιγμός στους θεσμούς και τη Δημοκρατία . Είναι ξεδιάντροπος σφετερισμός της λαικής εντολής. Ούτε λεπτό ανοχής πλέον. Οποιος εκμεταλλεύεται την πανδημία για μικροπολιτική και μπίζνες δικαιούται την δημόσια χλεύη και τις αποδοκιμασίες μας.

Στις 9μμ βγαίνουμε στα μπαλκόνια μας , στρέφουμε κατά Μαξίμου μεριά και φωνάζουμε : ΟΞΩ ΛΟΥΓΚΡΕΣ , ΟΞΩ !!