Παρακολουθήσαμε την παράσταση στις 12 Ιουλίου
στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.
Πίστευα ότι
η κρίση μου θα είναι επηρεασμένη γιατί πάντα μου άρεσαν οι δουλειές του
Μαρμαρινού. Εχω να καταθέσω τα παρακάτω.
Το πλέον
σημαντικό είναι ότι ανοίγονται νέοι δρόμοι. Οσες φορές κι αν παρακολουθήσουμε
αρχαίες τραγωδίες , τα κείμενα διασχίζουν σχεδόν ανέπαφα τους αιώνες, πάντα
επίκαιρα γι αυτό και παραμένουν αθάνατα.
Ο Μιχαήλ
δούλεψε πάνω σε 3 ραψωδίες της Οδύσσειας γι αυτό το αποτέλεσμα.
Η Ιλιάδα
έχει 24 ραψωδίες , κι άλλες τόσες η Οδύσσεια. Φανταστείτε υλικό που προκύπτει
για δραματουργική επεξεργασία για πολλούς φερέλπιδες σκηνοθέτες και
δημιουργούς. Ανοιξε μία πόρτα και φύσηξε δροσερό αεράκι ανανέωσης .
Αυτό του το
πιστώνουμε.
Για πάμε. Με
τα στραβά. Όπως ξεκίνησε . Η επιλογή του αφηγητή είναι χρήσιμη γιατί συνδέει
χρόνους και γεγονότα. Μια γιγαντοοθόνη στην πλάτη του σκηνικού προέβαλε αντί
αφηγητή το απαραίτητο κείμενο. Και τώρα τί ? διαβάζεις ή παρακολουθείς τα λόγια
του ηθοποιού ? ΄Χάσιμο. Ένα τεράστιο σεντόνι ανέμιζε και ανάλογα με τον αέρα ,
μου κάλυπτε τμήματα της γιγαντοοθόνης . Παραιτήθηκα νωρίς. Ψυχραιμία George cheri.
H παράσταση είχε – δικαίως – δομηθεί με επίκεντρο τον ΞΕΝΟ – ΟΔΥΣΣΕΑ.
Αυτό βέβαια
δεν σημαίνει ότι όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες έπρεπε να είναι παγερά μικροί και
διεκπεραιωτικοί. Δεν γνωρίζω το πρωτότυπο κείμενο αλλά οι υπόλοιποι πέρασαν και
δεν ακούμπησαν.
Δεν ήξερα
ο΄τι η Ναυσικά κατά Ομηρον ήταν ένα παρτσακλό νευρόσπαστο πλάσμα. Για
πριγκήπισα είχα μάθει στο Δημοτικό. (Κλέλια Ανδριολάτου). Το λυπηθηκα το
τσαμένο.
Η
βασιλομήτωρ Αρήτη πέραν του σφριγηλού στήθους που περιέφερε ανά τας ρούγας ,
ουδέν. (Ελενα Τοπαλίδου).
Ο βασιλεύς
Αλκίνοος , έχετε δεί το «πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης « του ΘΒ ??? αεικίνητος
κυνηγούσε την ουρά του, την οποία και δεν έπιασε !!! (Χρήστος Παπαδημητρίου).
Γενικά
μικροί οι ρόλοι των υπολοίπων και υποφωτισμένοι.
Ο
πρωταγωνιστής Οδυσσέας, Χάρης Φραγκούλης ,αρχικά πολύ μελό ξανθοπουλέ, πήρε
φωτιά στο τελικό κρεσέντο , στη διάρκεια της διήγησης της άλωσης της Τροίας και
έσωσε την παρτίδα.
Κάποιες
σκέψεις. Επειδή το συνάντησα και σε άλλες παραστάσεις. Τι σας πιάνει με τον ΧΟΡΟ ?? Χορογραφίες ,
κινήσεις , τεχνάσματα , στο γάμο. Εντελώς ξεκούδουνα βαράμε και μια
καραγκούνα. Σίγουρα θα υπάρχει και η
εξήγηση των ειδικών για την χρήση του ΧΟΡΟΥ γενικώτερα. Καλέ, πείτε μας κι
εμάς.
Το φινάλε,
ένα μεγάλο αέναο συμπόσιο , που όλοι τρωγοπίνουν και δεν χαιρετάν στο τέλος , copy paste Κουστουρίτσα . ΟΚ δεν υπάρχει παρθενογένεση στην Τέχνη .
Ο Μαρμαρινός
δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα , έχει διαγράψει λαμπρή πορεία.
ΕΡΩΤΗΜΑ
ΡΗΤΟΡΙΚΟ . ΠΡΟΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ.
Γιατί σώνει
και καλά να πρέπει να κάνουμε κάτι με το ζόρι προχώ ? Αγχος να βγεί κάτι
εξωγήινο και ντεμέκ ψαγμένο. Εμένα μου
αρκεί να κάνεις καλά τη δουλειά σου. Με καλύπτει. Κι αν βγεί , βγήκε.
Το ζόρι της
υστεροφημίας , ν αφήσω κάτι να με θυμούνται. Μείνε ένας από μας, αυτό κι αν
είναι μεγαλείο!
