Του Θεμη
Μουμουλιδη . Παρακολουθησαμε την πρεμιερα στις 16 Ιουλιου στο Αρχαιο Θεατρο
Ηλιδας.
Σαν τελικη
επιγευση θα ελεγα ότι παρακολουθησαμε μια –επιτελους –ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ παρασταση. Θα
σας εξηγησω πως το εννοω.
Ο σκηνοθετης
ειχε μια συγκεκριμενη ιδεα για την
παρουσιαση της τραγωδιας. Με την βοηθεια των συνεργατων του , την απεδωσε
ολοκληρωμενη. Ειχε την οξυδερκεια να « εκμεταλλευτει» την δημιουργικοτητα των
συνεργατων του, αλλα αυτος πηρε τις τελικες αποφασεις εξ ου και το ενιαιο υφολογικα
αφηγημα.
Καταντω
μονοτονος για τους λιγους που καθονται να διαβασουν τις ερασιτεχνικες κριτικες
μου αλλα παντα θα φωναζω γραπτως ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ. Γι αυτό παρακολουθω τις
αθανατες και παντα σηματοδοτικα επικαιρες τραγωδιες μας. Οι υπολοιπες φιοριτουρες
, το περιτυλιγμα δηλαδη, επονται.
Κι εδώ
παιδια μου, πιασαμε το τζακ-ποτ. Η μεταφραση της Παναγιωτας Πανταζη είναι
απολαυση. Ρεει σαν γαργαρο νερακι . Ουτε λεκτικες αναστροφες, ουτε πομπωδεις
ακαταληπτες εκφρασεις , ουτε σολοικισμοι. Μια τραγωδια σημερα , φιλικα συμβατη με το μεσο νοητικο μου
επιπεδο.
Να σας βαλω
στο κλιμα , εάν δεν το ειδατε ακομα. Βρισκομαστε στην Αυλιδα οπου εχει
συγκεντρωθει ο ελληνικος στολος – περιπου 1000 πλοια συμφωνα με το μυθο- για να
εκστρατευσει στην Τροια. Σε ένα στρατοπεδο 50.000 ανδρων τι θα εβλεπες? Οπλισμο
και πανοπλιες να λαμπυριζουν στον ηλιο. . Ετσι δενει και το μεγαλοπρεπες
μεταλλικο σκηνικο (Γιωργος Γαβαλας) που
δεσποζει στη σκηνη. Οι αντρικες ενδυμασιες εξυπνα παραπεμπουν σε Σταυροφοριες ,
εκστρατειες αλλωστε ησαν κι αυτές.(Νικη Ψυχογιου).
Η μουσικη
επενδυση λιτη και γεφυροποιος χωρις να είναι μελο ουτε αλλοπροσαλα πνευστα και βιολοντσελα. Πως
θα μπορουσε να είναι αλλιως με τοση τεστοστερονη τριγυρω ? (Σταυρος
Γασπαρινατος)
Γνωμες για
τους ηθοποιους.
Ο Λαζαρος Γεωργακοπουλος
(Αγαμεμνων ) είναι συγκλονιστικος. Μπορει ο Γιαννης Στανκογλου να είναι ο
εθνικος τραγωδος μας , τεχνικα αρτιος, ο Λαζαρος όμως βαζει και ψυχουλα μεσα ,
οδυνη και σπαραγμο. Ο αρχιστρατηγος
Αγαμεμνων αγωνιζεται να μην συντριβει αναμεσα στις Συμπληγαδες του ιστορικου καθηκοντος και της
ανθρωπινης διαστασης. Η τραγικη του αποφαση
, είναι υποκλιση στην θεικη
εντολη η μηπως υπερτατη εθνικη υπερβαση ?? Ιντριγκαδορικο ερωτημα , δε
νομιζετε?
Ο Ακης
Σακελαριου (Μενελαος) μας ειχε ηδη εκπληξει ευχαριστα ως Διονυσος στις Βακχες
της Νικαιτης Κοντουρη. Επιστρεφει δυναμικα με μια διπροσωπη και διμουτσουνη
ερμηνεια. Αδιστακτος κι ανθρωπινος. Αλαζων και μεγαλοθυμος. Πανουργος και
μειλιχιος . Με το κακο , με το καλο, με το συμφερον. Του.
Η Ιωαννα
Παππα (Κλυταιμνηστρα). Υποκριτικη για σεμιναριο. Μην παρεξηγηθω , ερασιτεχνης
θεατης ειμαι. Κραυγαζει όμως αυτοκρατορικη μεγαλοπρεπεια ακομα και με τη σταση του σωματος. Όταν δειτε την
παρασταση σας παρακαλω εστιαστε στο προσωπο της. Μια ολοκληρη παρασταση του ιαπωνικου
θεατρου ΝΟ σε ένα μονο προσωπο. Πως μπορεις να βιωσεις την οδυνη του χαμου του
παιδιου σου χωρις να κατεβεις ουτε σκαλι απ το θρονο σου ? Ιωαννα Παππα
υποκλινομαι.
O Γιωργος
Χρυσοστομου (Αχιλλεας) στην αρχη με μπερδεψε. Πιστεψα πως η ακαμπτη σταση στου
οφειλεται στο αγχος της πρεμιερας και στη συνεχεια θα στρογγυλεψει . Λαθος μου
μεγα. Ο Αχιλλεας ανατραφηκε στο Πηλιο από τον Κενταυρο Χειρωνα για να γινει
μεγας πολεμιστης. Ο Αχιλλεας είναι ευθυς , αποφασιστικος κι απολυτος . Στα
θεματα τιμης κι ευθυνης δεν δισταζει, μπαινει μπροστα με το σπαθι του. Είναι ο
θρυλικος Αχιλλεας . Μας εχει μπολιασει ασχημα το Χολυγουντ με δανδηδες και
σουρουκλεμεδες Μπραντ Πιτ τυπου.
Ειμαστε
συνηθισμενοι στην φιγουρα του φυλακα η και αγγελου που φοβαται ότι τα κακα μαντατα που φερνει θα γυρισουν
στο κεφαλι του. Οι σκηνοθετες αρεσκονται να επιλεγουν έναν κακομοιρη η και
μουρλοκακομοιρη στις αποδοσεις τους , να λεει και κανα χωρατο να σκαει το
χειλακι του θεατη. Στην συγκεκριμενη παρασταση δεν ισχυει ουτε αυτό. Ο Παντελης
Δεντακης (Αγγελος) ) εχει και γνωμη
σοβαρη και σταση αξιοπρεπη, ικανη να
ακουστει και να επηρεασει. Συμβουλος ανταξιος της εμπιστοσυνης του ηγεμονα .
Γκρινιαζω
από την αρχη της σεζον πως οι τηλεοπτικοι αστερες , ως νεοι κραχτες μπουκαρανε
μαζικα στις τραγωδιες. Δεν κρυβω πως χαρηκα στην ειδηση πως η ξινη Αντιγονη
Χειλα-Φαμελη αφησε στα κρυα του λουτρου την παρασταση στις προβες. Ανελαβε η
Μαρια Πετεβη ως Ιφιγενεια. Στο πρωτο μερος ως ανυποψιαστη βασιλοκορη ηταν
τρυφερη χωρις μελο κορωνες. Στο δευτερο μερος όμως , οπου αντιλαμβανεται τι της
επιφυλασσει η μοιρα της –μια ψιλοσφαγη στο βωμο δηλαδη- κυριολεκτικα
μεταμορφωνεται. Πιανει τον ταυρο απ τα κερατα και τραβαει μπροστα. Μπροστα και
πανω. Διαφεντευει το πεπρωμενο της . Αξιοτιμοι φιλοι , βρηκαμε φλεβα νομιζω.
Ο ΧΟΡΟΣ.
Οκτω παρθενες κορασιδες, σωστα αερικα,
να μας ταξιδευουν ως αφηγητες , ποτε στο παρελθον, ποτε στο μελλον . Παρουσες
στη σκηνη σε ολη τη διαρκεια της πλοκης , χαριζαν δροσια και κινηση. Εξυπνη
ιδεα η πρωταγωνιστικη παρουσια τους.
Ξεχωριστη μνεια
στην εξαισια μαεστρικη κινηση Ιφιγενειας και Χορου από την Σεσιλ Μικρουτσικου.
Ατελειες και
λαθη σιγουρα θα εντοπισουν οι επαγγελματιες κριτικοι. Εγω παντως την παρασταση
την απολαυσα και θα την θυμαμαι. Να τη δειτε κι εσεις. Μια φυσιολογικη
παρασταση ετσι γι αλλαγη . Αρχη-μεση και τελος. Και αγαλλιαση ψυχης.
Ραντεβου στα
κοιλα.
